Το δωμάτιο που νοικιάζω είναι σε ένα μεγάααλο σπίτι που βρίσκεται ανάμεσα στο κέντρο του Hasselt και στο campus (πω πω πώς το μιλάω το αλλοδαπό πανάθεμά με!!).
Εντάξει, δεν είναι κανα παλάτι, αλλά εμένα με έχει βολέψει μια χαρά.
Δεκα τετραγωνικά μου αναλογούν που περιέχουνε ένα κρεβατάκι, ένα τεράστιο γραφείο, μια καρέκλα, μια πολυθρόνα.
Το κακό με τα κρεβάτια εδώ στο Βέλγιο είναι οτι απο κάτω δεν έχουνε τάβλες. Μάλλον είναι παλιομοδίτες και θέλουνε να τον ακούνε το σουμιέ να τρίζει όταν...αλλάζουνε πλευρό. Και αυτό ακριβώς κάνει κι αυτός ο αλήτης!! Αλλά είναι κρίμα να αρχίζω με τα αρνητικά..
Το δωμάτιό μου είναι στον πρώτο όροφο και όταν το πρωί ξυπνάς και κοιτάς έξω βλέπεις αυτό:
Μην ταράσσεστε, δε μένω στο μικρό σπίτι στο λιβάδι, ούτε στα βάθη του Sherwood Forest. Αυτά είναι απλά τα δεντράκια του γείτονα που οριοθετούν το δρομάκι ανάμεσά μας..


Το δωμάτιο κοστίζει 210 ευρά. Γενικά οι τιμές για σκέτα δωμάτια στο Hasselt παίζουνε απο 175 μέχρι 250. Αν πάμε σε studio, με δική του κουζίνα, μπάνιο, κλπ οι τιμές φεύγουνε πάνω από 350-400 και δεν ξέρω μέχρι πού πάνε.

Το αστείο και περίεργο τις πρώτες μέρες της διαμονής μου εδώ είναι ότι μου θυμίζει κατασκήνωση! Ο καθένας είχε το δωματιάκι του και κλείνεται εκεί αν θέλει, αλλά γενικά όλοι μαζευόμασταν στην κουζίνα, λέγαμε τα νέα μας, πίνουμε μπύρες, μαγειρεύουμε και τρώμε όλοι μαζί ή ανα 2 και 3, γενικά περνάμε ωραία.
Στην κουζίνα υπάρχει ένας αέρας κοινοκτημοσύνης. Από τη 2η μέρα κάποιοι μου είπανε οτι αν θέλω μπορώ να ανοίγω το ντουλαπάκι τους και να παίρνω ό,τι μου αρέσει ή χρειάζομαι, και το ίδιο είπα κι εγώ. Και σε γενικές γραμμές είναι ωραίο να ξέρεις οτι αν χρειαστείς επειγόντως μια βάφλα (πες οτι σου έπεσε το ζ α χαρο ρε παιδάκι μου!) μπορείς να βρεις παν τα μία στο ντουλάπι της Τζέσι ή του Ζεκ.

Αλλά σήμερα έπαθα ένα σοκ, γιατί ανακάλυψα ότι το κουτάκι με τις γαλέττες μου (έτσι δεν τις λένε; Η λένα ξέρει καλύτερα, έφαγε ένα κουτί το περασμένο ΣΚ) ήτανε μέσα στο ντουλαπάκι μου ΑΔΕΙΟ!! Και πρέπει να ξαμοληθώ στο κηνύγι να βρω ποιός ανεκδιήγητος έφαγε τις τελευταίες γαλέττες και ξαναέβαλε του κουτι άδειο μέσα στο ντουλαπάκι μου!!!
Θα τον βρω και θα τον μαλώσω άσχημα, σας το δηλώνω... :p

Κάτι που μου άρεσε πολύ όταν είδα το δωμάτιο ήτανε το χρώμα του ενός τοίχου: ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ εντονότατο. Γενικά έχω μια καλή σχέση με το πορτοκαλί (το Νέστορα τον θυμάστε;) και πίστεψα ότι ήτανε μοιραίο να μου τύχει εμένα το πορτοκαλί δωμάτιο.
Μετά ανακάλυψα ότι δεν μου έτυχε απλά το πορτοκαλί δωμάτιο, μου έτυχε το μοναδικό βαμμένο δωμάτιο στο σπίτι!! Κάποιος φοιτητής πριν από ένα-δυο χρόνια το είχε βάψει και μας έμεινε απ'ότι έμαθα!

Μια ελαφριά ιδέα μπορείτε να πάρετε από το επόμενο πλάνο όπου ίσα που ξεχωρίζει ο τοίχος στα αριστερά.
Στην υπόλοιπη φωτογραφία είναι η μία πλευρά του δωματίου και το παράθυρο για το οποίο συζητήσαμε νωρίτερα.
Είναι λίγο αχούρι το μέρος όπως φαίνεται στη συγκεκριμένη λήψη, αλλά σας λέω την αλήθεια, από τότε εως σήμερα έχω συμμαζέψει!! :D

Πάνω από τις πόρτες μας έχουμε όλοι απο ένα μικρό παραθυράκι (φεγγίτες δεν τα λένε κι αυτά?) το οποίο όλοι σχεδόν το έχουμε καλύψει με χαρτόνι για να μη μπαίνει φως το βράδυ, μην τυχόν αρέσει σε κανέναν το μπανιστήρι, κλπ.
Το ωραίο κομμάτι είναι ότι στο σπίτι έχουμε ένα μικρό ταλεντάκι στη ζωγραφική και την παρακάλεσα να μου ζωγραφίσει κάτι στο χαρτόνι που θα βάλω στο φεγγίτη μου.
Και το έκανε:
Εγώ δεν της ζήτησα κάτι συγκεκριμένο, αλήθεια σας λέω. Τώρα αυτής γιατί της ήρθε να κάνει έναν με κοτσίδα που κρατάει laptop, καπνίζει και μιλάει πολύ, ένας θεός ξέρει!!! :p (bosstraat είναι ο δρόμος που μένουμε.)
H σημαία είναι το clue της υπόθεσης, μιας και όλοι στο σπίτι με φωνάζουνε greco.
Εμ βέβαια, αμα αυτοί έχουνε έρθει 5-6 από την κάθε χώρα, εγώ που είμαι μόνος μου τι παρατσούκλι θα είχα;;
Τέλοσπάντων, ευελπιστώ ότι στο μέλλον θα μπορέσω να σας δείξω κι άλλες δημιουργίες της Τερέσας που είναι όλες πολύ αστείες και όμορφες!!

Αυτά για απόψε, από αύριο τα ξαναλέμε αν προλάβω.