...όλα μπορείς να τα έχεις.
Ακόμα και freddo στο Hasselt!!
Εντάξει, η ποιότητα είναι λίγο χαμηλή, αλλά από το να τον πιείς ζεστό τον εσπρέσο με 25 βαθμούς έξω.....
...να τρως καλαμαράκια και γόπες στο τηγάνι, αφού πρώτα έχεις κάνει τη βουτιά σου εδώ....
photo by mimis-nena, dreamyshoots.com
Όπως είχα πει εδώ, η παράσταση "ΣΟΥΡΕΑΛ" από τους “Los Trobajadoros” ήταν καταπληκτική. Είχα πει όμως ότι η παραστάσεις τελείωσαν. Ε να που είναι ωραίο να βγαίνεις ψεύτης!!
Να τσακιστείς να πας αγαπητέ μου αναγνώστη, να σκάσεις στα γέλια και να περάσεις υπέροχα.
Αν το επόμενο τεταρτόπεμπτο που θα είμαι ελλάδα είμαι στην αθήνα και όχι σε κάποια ηλιόλουστη παραλία νησιού, πες μου να πάμε και μαζί.
... μην το γελάς μωρό μου....
Σήμερα χάθηκαν 3 άνθρωποι.
Χάθηκαν από απερισκεψίες.
Πολλές και συνεχόμενες.
Χάθηκαν 3 υπάλληλοι μιας τράπεζας.
Ευτυχώς η διοίκηση έχει αντανακλαστικά. Αμέσως έφτασε επιτόπου ο γενικός διευθυντής να δει τι συνέβη. Όταν ο κόσμος τον γιουχάριζε και του φώναζε "πεθαίνει ο κόσμος για να παίρνετε εσείς κότερα" αυτός χαμογελούσε. Δευτερόλεπτα μετά που ο κόσμος φώναζε "πόσα κότερα έχεις ρε;" δεν έχασε την ψυχραιμία του και κρυμμένος πίσω από τη γουρουνίσια ασπίδα (γιατί δεν τη λες ανθρώπινη άμα δεν αποτελείται από ανθρώπους) σήκωσε το χεράκι του διακριτικά και έδειξε 3 δαχτυλάκια.
Να τα χιλιάσεις τα κοτεράκια σου αντρέα μου. Και να τα βάλεις εκεί που ξέρεις μετά.
Στα διάλα, ζώα..
...και άμεση αναχώρηση!!
Αυτό έγινε αμέσως μετά το πάσχα που λες φίλε μου καλέ και αναγνώστη.
Αφού κατέβηκα ελλάδα, ξεαρρώστησα, έφτιαξα μαγειρίτσα, έφαγα μαγειρίτσα, έψησα αρνί, έψησα κοκορέτσι, έφαγα αρνί, έφαγα κοκορέτσι και πολλά άλλα τέτοια χορταστικά σε σημείο να θες να σκάσεις. Μετά βέβαια ξαναρρώστησα και ξεκίνησα να χαπακώνομαι και να σιροπιάζομαι φτού κι απο την αρχή λες και δε μου έφταναν τα βέλγικα που είχα πάρει για πόσες μέρες.
Κατά τα άλλα πέρασα πολύ ωραία, πήγα στη βάφτιση του μικρού μας του λεμονάκου - απο δω και πέρα θα τον φωνάζουνε και γιάννη εκτός απο λεμονάκο- είδα φίλους και γνωστούς και επίσης πήγα και θέατρο!!
Πήγαμε που λες στο ΝΟUVELLE DECADENCE και είδαμε τους “Los Trobajadoros” στην παράσταση "ΣΟΥΡΕΑΛ" που ήτανε πολύ σουρεάλ και μας άρεσε πολύ. Δυστυχώς οι παραστάσεις τελειώσανε και δε μπορώ να σας πω να πάτε να τους δείτε (θα κάνουνε και 1-2 στην πάτρα αλλά δε νομίζω να έχει φτάσει μέχρι εκεί η φήμη αυτού του blog, οπότε τσάμπα το γράφω).
Παρ'όλα αυτά εγώ θα σου τους παρουσιάσω κι αυτούς και το έργο όπως τα γράψανε μόνοι τους:
ένας αστυνομικός, μια τραγουδίστρια, μια γιαγιά...; Οι "Los Τrobajadoros" παρουσιάζουν, μια κωμωδία "ΣΟΥΡΕΑΛ" καταστάσεων, σε ένα κόσμο, που θα μπορούσε να είναι ο δικός μας...
Οι “Los Trobajadoros” γεννήθηκαν το έτος 2009 κάπου στον κόσμο… όταν οι Ελευθερία Στεφανούρη, ο Αναστάσιος Πετρόπουλος, η Ελένη Τζιά και ο Γιώργος Μαμμώλης αποφάσισαν…..να πουν την ιστορία της Παρθένας…
Μια ιστορία που θα θυμίσει μια δική σας ¨ξεχασμένη¨ ανάμνηση.
Φρέσκο κείμενο, σε σκηνές που όλοι έχουμε ζήσει… κάπου, κάποτε, σε οποιαδήποτε θέση κι αν ήμασταν.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Η ιστορία της Παρθένας ξεκινάει όταν ένας μάγος επισκέπτεται το χωριό της… Εκείνη ενθουσιάζεται κι αποφασίζει να ακολουθήσει το κρυφό της όνειρο και να δοκιμάσει την τύχη της στη show biz…Πόσο εύκολα θα της έρθουν τα πράγματα; Αρκεί τελικά ένα όνειρο να την οδηγήσει η θα έπρεπε να πάρει άλλο δρόμο; Ελάτε να το ανακαλύψουμε ..
Αυτά λοιπόν και επειδή τα παιδιά είναι φίλοι και κάνουνε κάτι απλά και μόνο επειδή το αγαπάνε, άμα παίξουν πουθενά αλλού εγώ θα σου το πώ.
Και που λες, με το που γύρισα στο βέλγιο ετοίμασα βαλίτσες και έφυγα πεμπτοπαρασκευοσαββατοκύριακο για λουξεμβούργο-γαλλία-γερμανία!
Η διαδρομή χοντρικά περιελάμβανε λουξεμβούργο, metz, colmar, saarbrücken, στασβούργο και επιστροφή. Φωτογραφίες και αναλυτική περιγραφή θα δεις αφού έρθει πρώτα το mollex-sata καλώδιο που περιμένω να μου στείλει ο γαβρίλος (γιατί εδώ σιγά μη βρω) ώστε να καταφέρω να συνδέσω δίσκους κλπ στο πισί. Αλλά θα δεις, στο υπόσχομαι.
Κατά τα άλλα μπες στο france-voyage.com να κλείσεις γαλλικό bed&breakfast σε κάτι πανέμορφα τοπία στη μέση του πουθενά με 60 και 70 το τρίκλινο, όπως κάναμε κι εμείς.
Επίσης διαβάζω, αύριο έχω να κάνω μια παρουσίαση στη σχολή και δεν ξέρω τι ακριβώς θα τους πω. Εκτός σχολής, αυτή την εποχή -ξανα-διαβάζω το Βρέχει φως του Γκιμοσούλη και -ξανά-μπαίνω στο κλίμα Καρυωτάκης-εξορία-αυτοκτονία αλλά σταματάω στο βήμα 2 γιατί νέο παιδί είμαι ακόμα και κρίμα είναι.
Επίσης μια στο τόσο κολλάω σε κάτι καταπληκτικές ιστορίες που γράφει ο Motorcycle Boy και όποτε βρεις χρόνο μπες να διαβάζεις, έχει απο ρομάντζο μέχρι καουμπόικο.
Πχ, μπορείς να κάνεις μια προσπάθεια στο "Ένα φέρετρο για τη Βέρα" εδώ που είναι χωρισμένο σε posts ή αν το θες ολόκληρο να το πάρεις απο εδώ.
Κατά τα άλλα πήρα αυτά και έχω ξεκινήσει τρέξιμο. Μη φανταστείς, 2 φορές έχω βγει, τώρα που θα σε αφήσω θα πάω για την 3η. Και μην -ξανα-φανταστείς, 2 και κάτι χιλίομετρα κάνω, δεν είμαι για παραπάνω.
Αυτά λοιπόν καλέ και πιστέ μου αναγνώστη, πάω να τρέξω και θα τα ξαναπούμε.
Αντίος.
Και που λέτε εδώ στο Hasselt είναι και ο Ντίνος.
Ο Ντίνος είναι ένα παιδί που πολύυυυ παλιά είχαμε γνωριστεί στο πανεπιστήμιο.
Εγώ έμπαινα-εκείνος έβγαινε φάση. Αλλά λέμε για τόσο παλιά που όταν βρεθήκαμε στο Ηasselt μας πήρε 2 ώρες και 3 Rochefort έκαστος να θυμηθούμε πού γνωριζόμαστε. Αλλά τέσπα, δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Εκεί που τρως λοιπόν ανέμελος στο εστιατόριο της σχολής, μπουχτισμένος από κάτι σελίδες κώδικα που κοιτάς όλο το πρωί, σηκώνεις το κεφάλι και βλέπεις μια θεά με το δίσκο στο χέρι, με το χαμόγελο όλο σκέρτσο, να μιλάει στο Ντίνο. Δε γίνεται λέω, οδηγίες θα θέλει να ζητήσει, πώς πάμε στη γραμματεία, κάτι τέτοιο. Αμ δε! Στρογγυλοκάθεται και αρχίζει να τρώει!
Μη σας τα πολυλογώ γνωριστήκαμε, τα είπαμε, γλιτώσαμε το εγκεφαλικό στο παρατσάκ και στο τέλος μου εξήγησε ο φίλος Ντίνος ότι πρόκειται για τη Virginie Claes, Μις Βέλγιο 2006!! Βλέπε φώτο για να καταλάβεις, μην τυχόν τη μπερδέψεις με τη 2007 ή τη 2005:
Η Virginie λοιπόν, εκτός από τηλεόραση, φωτογραφίσεις και ποιος ξέρει τι άλλο, δουλεύει πού και πού και στο ινστιτούτο που χρηματοδοτεί το phd του Ντίνου, όπου και γνωριστήκανε...
Περισσότερα για τη συμπαθητική (???) αυτή κοπέλα μπορείτε να δείτε στο http://www.virginieclaes.be.
Αλλά εγώ επειδή δε μου αρέσουν τα κλισέ, θα σας πω ότι από κοντά είναι πολύ φιλική, πολύ καλοσυνάτη και καθόλου ψωνισμένη!!!
Όχι ότι πριν δεν είχα, αλλά να, πώς να το πω...
Αν επί 6 μήνες καβαλάς αυτό:
Και ξαφνικά μετά καβαλάς αυτό:
όπως και να το κάνεις, είναι μια αναβάθμιση!!
Αν θέλεις να κάνεις τα ψώνια σου αγαπητέ αναγνώστη και να παρεις μεταχειρισμένα πράγματα στο βέλγιο, μπες στο http://2dehands.be και θα βρεις ό,τι ποθείς. Όπως το παραπάνω ποδηλατάκι με 50 ευρώ ας πούμε!!!
Ποδηλατόδρομοι ετοιμαστείτε, σας έρχομαι!!!!!!!
Να άλλες 2 ποδηλατοφωτογραφίες που τράβηξα στα γρήγορα!!
=] =] =] =]
Σήμερα έφαγα ομελέττα με κέτσαπ. Δεν είχα ούτε όρεξη, ούτε χρόνο να μαγειρέψω κάτι πιο επίσημο. Θα μου πεις, πού κολλάει η ομελέττα με την κέτσαπ; Αυτό έλεγα κι εγώ κάποτε.
Όποτε τρώω ομελέττα με κέτσαπ θυμάμαι μια φίλη που είχα. Αυτή μου είχε μάθει το συνδυασμό. Την πρώτη φορά αντέδρασα κι εγώ όπως πιθανότατα αντέδρασες κι εσύ 3 σειρές παραπάνω φίλε μου αναγνώστη. Μετά όμως το δοκίμασα και μου άρεσε.
Η ομελέττα με κέτσαπ μου έμεινε, η φίλη όχι. Ξαφνικά μια μέρα, χωρίς να καταλάβω το γιατί και το πώς, ξέκοψε. Δε μπορεί λέω, ιδέα μου θα είναι. Αλλά μπα, δεν ήτανε. Στην αρχή μου έλειψε πολύ, έκανα κάτι κινήσεις να τη βρω, την έβλεπα στον ύπνο μου και ξύπναγα τρομαγμένος ότι κάτι έπαθε, είχα περάσει κανα 2 φορές κι έξω από το σπίτι της, γενικά κάτι με είχε πιάσει. Τώρα πια τη θυμάμαι μόνο όταν τρώω ομελέττα με κέτσαπ.
Πάνε χρόνια που τη γνώρισα. Ήμασταν μωρά 12 χρονών. Μωρά, όχι παιδιά. Ίσα που βλέπαμε μπροστά μας. Και πάνε χρόνια που χάθηκε. Κοντά τέσσερα αν τα μετράω καλά. Είχαμε καβατζάρει τα 20 και νομίζαμε ότι κάτι ξέραμε. Στραβάδια ήμασταν βέβαια.
Κοιτάω πίσω και βλέπω ποσό πιο ξεκάθαρα είναι τώρα τα πράγματα, όλα αυτά που ήτανε τόσο θολά. Βλέπω φίλους και εχθρούς να μπλέκονται, να αλλάζουνε ρόλους.
Τι πλακα που έχει να είσαι παιδί. Όχι πως μεγάλωσα. Μα να, κάτι λείπει τώρα, κάτι απο την ξενοιασιά εκείνη. Το να "χτυπάς", να πονάς και να ξέρεις ότι θα περάσει.
Τώρα τα πράγματα αλλάξανε. Οι παλιοί μας φίλοι σκορπίσανε, οι γνωστοί γίνανε άγνωστοι. Μερικοί πιάσανε δουλειές ή παντρευτήκανε. Ή και τα 2. Αλλάξανε σπίτια. Περνάς απ'εξω τώρα πια και δε χτυπάς κουδούνια. Τους βλέπεις στο δρόμο και δε μιλάς γιατί δεν έχεις και τίποτα να πεις. Και τι να πεις δηλαδή;
"Χαθήκαμε.. Ε, ναι, στο βέλγιο... Τι τα θες, έτσι είναι η ζωή..."
Μιζέρια.
Μου λείπουνε κάτι πεθαμένες καλησπέρες όποτε τρώω ομελέττα με κέτσαπ. Αλλά ξέρω ότι δεν τις θέλω. Απλά είναι το παράπονο που σε πιάνει καμια φορά..
- "Προχτές ρε καραγκιόζη που μου τα έφτιαξες έτσι ακριβώς, χωρίς να στο ζητήσω, δεν ήταν δύσκολα;;;"
.... και δεν ξέρω τι να κάνω για να συνέλθω..
Που λες αγαπητέ αναγνώστη (ενικός γιατί δεν παίζει να έχει μείνει πάνω από ένας εδώ μέσα) τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλα.
Θα αρχίσω με το ότι είμαι 4 μέρες άρρωστος, περικυκλωμένος απο μυξομάντηλα και με ένα βήχα που ούτε στο Σωτηρία δεν ακούς συχνά. Δεν προβλέπεται να αναρρώσω γιατί με τον παλιόκαιρο που έχει εδώ πέρα και με τον craven που συνεχίζω να φουμάρω ο λαιμός δε γιατρεύεται.
Περνώντας στο οικονομικό κομμάτι:
Η ολυμπιακή για να κατέβω το περασμένο ΠΣΚ στην αθήνα μου πήρε 350 ευρώ. Κρίση σου λέει, ακριβά τα εισιτήρια. Κατέβηκα για κηδεία, οπότε το τελευταίο που με απασχολεί είναι τα λεφτά. Απλά το αναφέρω για να ξέρετε πόσα χρειάζεστε για ένα ταξίδι αστραπή βέλγιο-ελλάδα. Η κηδεία ήτανε του παππού μου, που πολύ τον αγαπώ και χάρηκα που έφυγε όπως έφυγε. Γέρασε και έσβησε. ¨Ετσι όπως "πρέπει" να φεύγουμε όλοι. Όχι από τροχαία, από καρκίνους, από ό,τι άλλο. Απλά να περνάει ο χρόνος και να σβήνουμε σαν κεριά που δεν έχουνε άλλο να κάψουνε.
Αυτά τα λυπητερά, να'σαι καλά παππού μου.. :)
Κατά τα άλλα έχω ξεκινήσει λίγο διάβασμα. Λίγο γιατί δε μπορώ να διαβάσω καθόλου και μετά από ένα 6μηνο ερασμίτικης ζωής θυμήθηκα ότι δεν είμαι erasmus και αν δεν περάσω και κανα μάθημα καλύτερα να γυρίσω σπίτι μου. Οπότε άρχισα να παρακολουθώ και να προσπαθώ να ακολουθήσω τους ρυθμούς του master και έχω χάσει λίγο τη μπάλα. Εχουμε λέει μια ατομική εργασία που λέγεται "Project Basic Bioinformatics" για το οποίο μας δίνουνε ένα θέμα σχετικά με κάποιο κομμάτι από τον κλάδο της βιοπληροφορικής και εμείς πρέπει να βγάλουμε τα μάτια μας στη βιβλιογραφία και να γράψουμε μια εργασία που να περιγράφουμε πώς λειτουργεί το συγκεκριμένο κομμάτι, σε τι χρησιμεύει, κλπ κλπ.
Όλα καλά κι αναμενόμενα ως εδώ. Έλα όμως που εμένα μου φαίνεται κάπως δύσκολο όλο αυτό γιατί ο supervisor μου έδωσε αυτό το βιβλίο (με προσωπική αφιέρωση των 2 συγγραφέων προς τον supervisor μου στην πρώτη σελίδα), μου είπε να το μελετήσω, να ψάξω τη βιβλιογραφία του και να ετοιμάσω μια μικρή παρουσίαση για αρχές απρίλη. Μετά θυμήθηκα ότι αρχές απρίλη εγώ θα τρώω αρνί και κόκκινα αυγά και αν μου πει να τα πούμε πριν τις 13 απρίλη θα έχουμε θέμα.
Και που λες αγαπητέ μου αναγνώστη αυτό το βιβλίο, έτσι όπως το βλέπεις απ'έξω, μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο και γεμάτο με παράξενα σύμβολα και ακαταλαβίστικους όρους. Μην αγχώνεσαι, δεν είσαι μόνος. Κι εμένα το ίδιο μου φαίνεται, ιδίως όταν το άνοιξα και το είδα απο μέσα. Γιατί τα microarrays είναι καλά και χρυσά αλλά εγώ δεν έχω μάθει ακόμα τι είναι. Πόσο μάλλον τα affymetrix microarrays. (παρένθεσις για να πω ότι στην πρώτη συνάντηση που είχα με τον supervisor μου είπε ότι θα ασχοληθώ με τα affymetrix microarrays και εγώ κατάλαβα ότι ο όρος ήτανε asymmetrics microarrays και απλά ο καθηγητής ήτανε ψευδός. Έτσι για να καταλάβεις πόσο εξοικειωμένος είμαι με το χώρο.)
Τέσπα, θα κάτσω να το διαβάσω, είμαι ήδη στο 2ο κεφάλαιο, ελπίζω να πιάσω το νόημα και να μπορέσω να πάω παρακάτω. Ελπίζω και να με βοηθήσει κάποιος που του έχω στείλει mail να μου προτείνει τίποτα από βιβλιογραφία αλλά ακόμα δεν έχει απαντήσει. -Σ'εσένα τα λέω, ακούς?-
Κατά τα άλλα αφού πήρα το πτυχίο μου στα ολλανδικά για το επίπεδο 1.1 με 83.5% (είμαι πολύ περήφανος για μένα) ξεκίνησα μαθήματα στο επίπεδο 1.2 όπου αυτές τις μέρες δίνουμε έμφαση στο perfectum, αυτό που παλιά στα αγγλικά το λέγαμε present perfect. Μη με κοιτάς περίεργα, ούτε εγώ το θυμόμουν αυτό το πράγμα 100%. Μου το εξηγήσανε. Γιατί πάνε και 10 χρόνια απο τότε που έκοψα τα αγγλικά.
Στα τοπικά νέα της πόλης τώρα:
Εδώ στο hasselt, άμα πας στην κεντρική πλατεία, το grote markt, και κάτσεις στο Drugstore για ζεστή σοκολάτα θα περάσεις πολύ ωραία: σου φέρνουνε κάτι που το λένε warme choco και είναι ακριβώς όπως το γάλα με κακάο που σου έκανε η γιαγιά σου όταν ήσουνε πιτσιρίκι. Καμία σχέση με τις περίεργες σοκολάτες που πίνεις στο ελλάντα. Στη σερβίρουν σε μια κούπα που είναι μόνο για choco και το δηλώνει με ένα πολύ έξυπνο τρόπο. Δες:
hint: Η κούπα από μόνη της λέει "hoco". Σε περίπτωση που δεν πιάνεις το βαθύτερο νόημα, βάλε και το χερούλι μέσα στο concept. Καλύτερα τώρα;
Κατά τα άλλα στο πανεπιστήμιο τα έργα ανακαίνισης δίνουν και παίρνουν. Από τότε που ήρθα το uhasselt είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο. Εργάτες κάθε λογής ξηλώνουνε και χτίζουνε απο άκρη σε άκρη. Για να καταλάβεις, τα τραπέζια του εστιατορίου έχουνε αλλάξει 3 φορές θέση μέσα σε 6 μήνες. Υποτίθεται ότι τα έργα πρέπει να τελειώσουνε μέσα στο μάρτη. Δεν το βλέπω, αλλά όπως και να έχει έχουνε ρίξει πολύ δουλειά οι άνθρωποι.
Ενδεικτικά:
Η είσοδος του πανεπιστημίου τα παλιά τα χρόνια:
Η είσοδος το νοέμβρη:
(από άλλη γωνία, δεξιά της εισόδου)
Η είσοδος πριν από 3 μέρες:
(Από την ίδια γωνία, λίγο πιο κοντά)
Γενικά όταν με το καλό τελειώσει το έργο το πανεπιστήμιο θα φυσάει.
Τα σχέδια (που εδώ στο βέλγιο δε μένουνε μόνο στα χαρτιά) δείχνουνε ένα πανεπιστήμιο από αυτά που εσύ κι εγώ αγαπητέ αναγνώστη βλέπουμε σε εκείνες τις αμερικάνικες ταινίες όπου η αρχηγός των τσιρλήντερ τα έχει με τον αρχηγό της ομάδας φούτμπολ, κοκ.
Τεσπα, εδώ θα είμαστε να δούμε, αλλά πιστεύω ότι θα γίνουνε όλα πολύ όμορφα. Αντε να ανοίξει ο καιρός να βγούμε για ξάπλες στα γρασίδια.
Θα κλείσω με κάτι που μου φάνηκε πολύ αστείο σήμερα.
Οι πινακίδες των αυτοκινήτων εδώ είναι 3 γράμματα-3 αριθμοί, με κόκκινο.
Κάποιος βέλγος όμως έχει τρελό βύσμα στο υπουργείο συγκοινωνιών:
Μα Ε6 ρε φίλε; Ποιός είσαι;
Δλδ το Α1 το οδηγάει ο βασιλιάς;
Τι να πω;
Άντε και καληνύχτα σας.
