Σήμερα έφαγα ομελέττα με κέτσαπ. Δεν είχα ούτε όρεξη, ούτε χρόνο να μαγειρέψω κάτι πιο επίσημο. Θα μου πεις, πού κολλάει η ομελέττα με την κέτσαπ; Αυτό έλεγα κι εγώ κάποτε.

Όποτε τρώω ομελέττα με κέτσαπ θυμάμαι μια φίλη που είχα. Αυτή μου είχε μάθει το συνδυασμό. Την πρώτη φορά αντέδρασα κι εγώ όπως πιθανότατα αντέδρασες κι εσύ 3 σειρές παραπάνω φίλε μου αναγνώστη. Μετά όμως το δοκίμασα και μου άρεσε.

Η ομελέττα με κέτσαπ μου έμεινε, η φίλη όχι. Ξαφνικά μια μέρα, χωρίς να καταλάβω το γιατί και το πώς, ξέκοψε. Δε μπορεί λέω, ιδέα μου θα είναι. Αλλά μπα, δεν ήτανε. Στην αρχή μου έλειψε πολύ, έκανα κάτι κινήσεις να τη βρω, την έβλεπα στον ύπνο μου και ξύπναγα τρομαγμένος ότι κάτι έπαθε, είχα περάσει κανα 2 φορές κι έξω από το σπίτι της, γενικά κάτι με είχε πιάσει. Τώρα πια τη θυμάμαι μόνο όταν τρώω ομελέττα με κέτσαπ.

Πάνε χρόνια που τη γνώρισα. Ήμασταν μωρά 12 χρονών. Μωρά, όχι παιδιά. Ίσα που βλέπαμε μπροστά μας. Και πάνε χρόνια που χάθηκε. Κοντά τέσσερα αν τα μετράω καλά. Είχαμε καβατζάρει τα 20 και νομίζαμε ότι κάτι ξέραμε. Στραβάδια ήμασταν βέβαια.

Κοιτάω πίσω και βλέπω ποσό πιο ξεκάθαρα είναι τώρα τα πράγματα, όλα αυτά που ήτανε τόσο θολά. Βλέπω φίλους και εχθρούς να μπλέκονται, να αλλάζουνε ρόλους.
Τι πλακα που έχει να είσαι παιδί. Όχι πως μεγάλωσα. Μα να, κάτι λείπει τώρα, κάτι απο την ξενοιασιά εκείνη. Το να "χτυπάς", να πονάς και να ξέρεις ότι θα περάσει.

Τώρα τα πράγματα αλλάξανε. Οι παλιοί μας φίλοι σκορπίσανε, οι γνωστοί γίνανε άγνωστοι. Μερικοί πιάσανε δουλειές ή παντρευτήκανε. Ή και τα 2. Αλλάξανε σπίτια. Περνάς απ'εξω τώρα πια και δε χτυπάς κουδούνια. Τους βλέπεις στο δρόμο και δε μιλάς γιατί δεν έχεις και τίποτα να πεις. Και τι να πεις δηλαδή;
"Χαθήκαμε.. Ε, ναι, στο βέλγιο... Τι τα θες, έτσι είναι η ζωή..."
Μιζέρια.



Μου λείπουνε κάτι πεθαμένες καλησπέρες όποτε τρώω ομελέττα με κέτσαπ. Αλλά ξέρω ότι δεν τις θέλω. Απλά είναι το παράπονο που σε πιάνει καμια φορά..

2 σχολιάσανε:

  1. Παπίτσα είπε...

    Μάστορα, αυτό το "ομελέττα με κέτσαπ" εδώ στο βορρά το λέμε στραπατσάδα, και είναι πολύ συνηθισμένο.
    Εναλλακτικά, θα σου πω ακόμη καλύτερο τρόπο:
    σωτάρεις πιπεριά σε κύβους και μανιτάρια, σβήνεις με σάλτσα ντομάτα (φρέσκια ή έτοιμη), αλάτι, πιπέρι, λίγη ζάχαρη, αφήνεις να βράσουν. Σε άλλο μπωλάκι χτυπάς τα αυγά σου. Ρίχνεις τα αυγά μέσα στη σάλτσα που βράζει και ανακατεύεις. Ρίχνεις απο πάνω κομματάκια φέτα τυρί και μετά από λίγο σβήνεις τη φωτιά.
    Στραπατσάδα και τα μυαλά στα κάγκελα!  

  2. Πασκαλ είπε...

    Όχι, όχι παπίτσα μου.
    Δε μιλάω για στραπατσάδα.
    Τουλάχιστον όχι για τη στραπατσάδα που ξέρω εγώ απο μικρός.
    Μιλάω για ομελέτα κανονική και στο τέλος, στο πιάτο, ρίχνεις κέτσαπ.  

Δημοσίευση σχολίου